مكتب رومن Roman

با از بين رفتن مكتب سمبوليسم، پيروان آن به سوي مكتبهاي ديگري چون مكتب رومن و ناتوريسم روي آوردند. ژان مورآس (۱۹۱۰ ـ ۱۸۵۶) (Jean Moreas) كه در سال۱۸۸۶ بيانيه مكتب سمبوليسم را منتشر كرده بود و خود از پيشگامان و نظريه پرداز اين مكتب محسوب مي شد، پنج سال بعد از فروپاشي اين جريان ادبي، اعلام كرد: «سمبوليسم تنها يك جريان ادبي گذرا بود كه از بين رفت و حال ما بايد شعر و ادبيات سنتي فرانسه را هرچه نيرومندتر وتازه تر در چهارچوب مكتبي جديد ارائه دهيم.»
و بدين ترتيب مورآس، پايه هاي مكتب رومن را بر ادبيات يونان و روم بنا نهاد. درواقع اين مكتب ادبي بازگشتي از سمبوليسم به سوي ادبيات مديترانه اي و عهد كهن بود. مور آس آرزوي خود و نسل خود را «روميايي شدن» تعبير مي كرد و اين را هدف مكتب خود قرار داده بود. او مي خواست با رونسانس قرن شانزدهم فرانسه، تفكرات كلاسيسيم قرن هفدهم و همچنين با تمدن و ادبيات يوناني ـ لاتين وعهد باستان دوباره رابطه برقرار كند و بدين ترتيب ادبيات فرانسه را به سوي ادبيات واقعي و سنتي خود برگرداند.
از جمله شاعران اين مكتب ادبي مي توان موريس دوپلسيس (M.De Plessis)، رمون دولاتيلد (R.De Latailhede) و ارنست رينو (E. Reynaud) را نام برد و برجسته ترين كتاب شعري كه در چهارچوب عقايد مكتب رومن نوشته شده است، «قطعات» Stance اثر ژان مورآس است كه بسيار مشابه اشعار دوبليي (Du Bellay) شاعر و نظريه پرداز مكتب پليئاد (در قرن ۱۶) است.