بي تحركي فرآيند پيري را تسريع مي كند

يك مطالعه تازه حاكي از آن است كه داشتن يك زندگي بي تحرك ممكن است انسان را از لحاظ ژنتيكي زودتر از موعد پير كند.مطالعه دوقلوها نشان داد كساني كه در وقت آزاد خود فعاليت جسماني دارند ظاهرا از لحاظ ژنتيكي جوانتر از همزادان خود كه زندگي بدون تحركي داشتند بودند. محققان دريافتند كه قطعات مهم دي ان اِي به نام "تِلومِرِس" (telomeres) در افراد غيرفعال با سرعت بيشتري "كوتاه" شد. تصور مي شود اين پديده نشانگر تسريع فرآيند پيري سلول ها باشد.

مطالعه "كينگز كالج" لندن در نشريه "آرشيوهاي پزشكي داخلي" منتشر شد.

سبك زندگي فعال و پرتحرك در گذشته به نرخ پايين تر بيمارهاي قلب و عروق، ديابت نوع 2 و سرطان ارتباط داده شده است.با اين حال، تازه ترين تحقيقات حاكي از آن است كه بي تحركي نه فقط فرد را در برابر بيماري آسيب پذيرتر مي كند، بلكه عملا مي تواند فرآيند پيري را تسريع كند. تيم محققان 2401 دوقلوي سفيدپوست را تحت مطالعه قرار داد و از آنها خواست پرسشنامه هايي را درباره ميزان فعاليت جسماني پر كنند. همچنين دي ان اِي آنها استخراج شد.

آنها به خصوص بر "تلومرس" تمركز كردند، قسمتي از سلسله تكراري دي ان اِي كه در انتهاي كروموزم ها قرار دارد و آنها را در برابر صدمات محافظت مي كند. با گذر عمر، تلومرس كوتاه تر مي شود، و سلول ها را در برابر صدمات و مرگ آسيب پذيرتر مي كند.محققان با معاينه سلول هاي سفيد خون، به خصوص سلول هاي سفيد سيستم دفاعي بدن، دريافتند كه تلومرس به طور متوسط در سال، 21 قسمت تشكيل دهنده خود را از دست داد. اما تلومرس مردان و زناني كه از لحاظ جسماني در اوقات فراغت فعاليت كمتري داشتند، از كساني كه فعال تر بودند كوتاه تر بود.

ميانگين طول تلومرس در كساني كه كمترين فعاليت را داشتند - 16 دقيقه فعاليت بدني در هفته - 200 نوكليوتيد از كساني كه بيشترين ميزان فعاليت را داشتند - 199 دقيقه فعاليت جسماني در هفته مانند دويدن و تنيس - كوتاهتر بود. متوسط طول تلومرس در فعالترين افراد قابل مقايسه با طول آن در افراد غيرفعالي بود كه تا 10 سال جوانتر بودند.مقايسه مستقيم دوقلوهايي كه ميزان فعاليت جسمي آنها فرق مي كرد به نتايج مشابهي منجر شد.

تاثير فشار رواني

محققان اشاره مي كنند افرادي كه تحرك جسمي ندارند ممكن است در مقابل صدمات ناشي از سلول ها به خاطر قرار گرفتن در معرض اكسيژن يا تورم (التهاب) آسيب پذيرتر باشند. همچنين تصور مي شود كه فشار رواني بر طول تلومرس اثر مي گذارد و محققان فكر مي كنند ورزش منظم مي تواند به كاهش اين فشار كمك كند.محققان نوشتند: "نتيجه گيري مطالعه ما نشان مي دهد بزرگسالاني كه به طور منظم فعاليت جسمي دارند از نظر بيولوژيكي جوانتر از افراد غيرفعال هستند."

"اين نتيجه گيري پيام قدرتمندي دارد كه مي تواند مورد استفاده متخصصان براي تشويق فوايد بالقوه ورزش منظم براي مقابله با پيري قرار گيرد." دكتر جك گورالنيك از "موسسه ملي افزايش سن" در آمريكا در سرمقاله اي كه همراه اين گزارش چاپ شد گفت براي يافتن رابطه اي مستقيم ميان پير شدن و فعاليت جسمي مطالعات بيشتري لازم است.

وي گفت: "افرادي كه ورزش مي كنند از بسياري جهات با افراد غيرفعال فرق دارند، هرچند در اين تحليل برخي از متغيرها حساب شده، اما عوامل زياد ديگري هست كه مي تواند مسئول تفاوت بيولوژيكي بين افراد فعال و غيرفعال باشد."